[Indya]

Niby banalny temat a taki złożony... Zainspirowało mnie do niego dzisiejsze znalezisko. Moim ulubionym zajęciem podczas okienek na uczelni jest grzebanie w zbiorach biblioteki filologicznej. Dzisiaj zrobiłam jak zwykle, podeszłam do półki i wyciągnęłam coś na chybił trafił - wypadło na grubą księgę o sztandarowych imionach Hiszpanii i tym jak zmieniały się na przestrzeni wieków.

Imiona w Hiszpanii to bardzo zafiksowany temat, ludzie jeszcze na początku tamtego wieku mieli świra na punkcie religii i nadawali dziewczynkom imiona takie jak Samotność, Męki, Poczęcie, Zwiastowanie jak również wszelkie pochodzące od świętych miejsc w kraju - Montserrat itd. Te wymienione to imiona, które były bardzo popularne, a niektóre są popularne do dzisiaj - Morze, Słońce, Śniegi, Rosa... Nie wspomnę o imionach mniej popularnych ale istniejących (mających swoje momenty świetności) takich jak Kamień, Mur, O... wielu już nie pamiętam, ale zszokowały mnie w pewnym sensie...

Ciekawym dodatkiem jest to, że w Hiszpanii popularne też były imiona pochodzenia polskiego i czeskiego, które pojawiły się tam po napływie imigrantów. Takie imię jak Stanisław (Estanislao) czy Stanisława (Estanislá lub Estanislada).

Albo też boom na nadawanie mężczyznom zmodyfikowanych imion żeńskich (takie gender w przedwojennym wydaniu hiszpańskim) i tak żyli sobie panowie nazywający się Saro, Alicio, Patricio, Claro, Natalio (czujecie nazwać syna Natalio...)?.
Albo kobietom modyfikacji imion typowo męskich: Isidra, Juana, Manuela, Miguela - te jeszcze brzmią nieco lepiej, ale już Carlosa nie bardzo.

Rozkmina dla was:
Jak macie na imię, imiona (pogadajmy o wszytkich, również tych z bierzmowania)? Dlaczego tak a nie inaczej? Lubicie swoje imiona? A może byście zmienili, jeśli tak to na jakie? Z jakimi najdziwniejszymi imionami się spotkaliście? Co sądzicie o tendencji do nadawania dzieciom imion zagranicznych?

I zadanie domowe:
Skąd pochodzą wasze imiona, z jakiego języka i jaka jest ich geneza? Wiecie, gdzie w Polsce jest zarejestrowanych najwięcej ludzi o tym imieniu, może występuje głównie w jakimś konkretnym regionie? Jakie są odpowiedniki waszego imienia w innych językach.

[Amb]

Chyba nie lubię takich tematów, ale tak się postarałaś w tym poście, że wstyd nie odpisać.

[aniulek]

Pierwszego - Anna - nie cierpię. Już wolę to drugie - Agnieszka. Albo z bierzmowania - Katarzyna.:D
Głównym powodem, dla którego nie lubię swojego imienia jest jego popularność. Kiedy w klasie jest 10 dziewczyn, a trzy z nich mają tak na imię.. No cóż, ciężko. :P Tak samo na korytarzach, ktoś woła i nigdy nie wiadomo, czy chodzi o mnie, czy nie o mnie. No i też nigdy nie wiedziałam, jak mam się przedstawiać. Anna zbyt oficjalnie, Ania za słodko, a mówili, że Anka do mnie nie pasuje. No i zawsze takie dylematy.

Z tego, co pamiętam pochodzi z hebrajskiego.

[Indya]

[powidlo]

Napisze to co zapamietalam a pozniej sprawdze ile wiem i sprostuje

Moje pierwsze imie to Olga. Nie cierpialam go calymi latami, teraz uwazam ze jeszcze do niego nie doroslam, ale po czesci juz zaczyna do mnie pasowac. Wg mnie jest troche zbyt ciezkie,

Olga to imie rosyjskie, oznacza zdrowa i szczesliwa. Odpowiednikiem jest np. HELGA no ale. Wiem ze popularna byla caryca Olga ktora wziela wszystko za bary, rzadzila dobrze i sprawiedliwie a pod koniec zycia poswiecila sie Bogu. Nie mam nic do takiego zyciorysu

Moje drugie imie to Maria, jest bardzo popularne i odpowiednioow ma bez liku. Srednio je lubie, nigdy jie mialam okazji go uzywac.

Z bierzmowania mialam Zoe, oznacza zycie po hebrajsku. Wybralam je ze wzgledu na zyciorys sw. ZOE, meczennicy z pierwszych chrzescijan. Modlila sie nad grobem sw.Piotra i podkablowali ja, zostala poddana torturom i zamordowana, ale do konca mowila ze jest chrzescijanka.

[Amb]

Co do caryc, była taka jedna Katarzyna, której życiorys jest obszerny i bogaty
A na drugie też mam Maria, lubię to imię chyba bardziej niż swoje pierwsze.

[Indya]

[Fajtula]

[powidlo]

Co do nadawania imion zagranicznych dzieciom,
to czasem po prostu jest wygodniej. Naprawdę jeśli żyjesz za granicą to musisz uważać, bo czasem piękne, polskie imię potrafią mocno wymową skaleczyć.
Moja córka ma na imię Nalin, jest to w sumie proste tutaj imię bo każdy jest w stanie wymówić. Imię ma znaczenie i po kurdyjsku 'ból' i znaczenie za tym idące 'podmuch ulgi', że to tak po polsku ładnie powiem, natomiast po arabsku ponoć oznacza coś/kogoś uroczego. Ja zaczęłam ją zdrabniać do Nalinki i w sumie teraz cała rodzina tak mówi, syryjska i polska. Nalinka, Nalusia, Nalunia, mój tata czasem palnie, że Nalisia, ale dziadziowi się wybaczy Beżowy najczęściej mówi Nalo albo Nalinka. Jak się wkurzę,
to jest Nala.
Generalnie mi się podobają żeńskie imiona kurdyjskie a najbardziej ich znaczenia, ale i tak mieliśmy duży problem z wyborem.
W czerwcu urodzi nam się, do pary, syn ;) Będzie miał na imię Adam, każdy chyba wie że to ojciec wszystkich ludzi. Jest w wersji kurdyjskiej Edam, ale nikt jej nie próbował jakoś sugerować. Obydwie rodziny są zachwycone, ja zdrabniam Adaś, beżowy nic nie zdrabnia bo mu się Adam najbardziej podoba. Jest też prostym imieniem, więc nie powinno być problemu w dokumentach.

Także u nas w sumie nie było takiego podziału, on się gdzieś zaciera jak coś nam się podoba, dbamy raczej o to żeby korzystać z obydwu kultur, ale nie musi być 'parzyście'. Myślę, że jakby była dziewczynka to dostałaby imię kurdyjskie, bo żeńskie nam się właśnie kurdyjskie bardziej podobają niż polskie, a w męskich na odwrót.

Była także propozycja Sheruan (Szerłan), wyszła bardziej z mojej strony. Po kurdyjsku oznacza 'walczącego lwa'. Nie mogłam jednak jakoś wyobrazić sobie tego imienia jako pierwsze, chciałam jako drugie, ale też boimy się że jedna rodzina będzie mówić Adam, a druga Szerłan, to bez sensu. Zostaliśmy przy Adamie, w ten oto sposób obydwa kaczory dostaną po jednym imieniu, sprawiedliwie.

[Edith]

Edyta - imię pochodzenia angielskiego, oznacza pomyślność, szczęście oraz walkę.

Nigdy nie przepadałam za swoim imieniem, ale zawsze uważałam, że idealnie do mnie pasuje. Jest takie poważne, dorosłe, a że ja zawsze czułam się bardziej dorosła niż moi rówieśnicy, to rodzice (a raczej tata) trafił idealnie.
Nienawidzę bardzo zdrobnienia Edzia. Jak ktoś się tak do mnie zwraca, to mam ochotę mu przywalić.

Jako ciekawostkę mogę dodać jeszcze, że wszystkie byłe dziewczyny mojego narzeczonego miały na imię właśnie Edyta. A imię to wcale takie popularne nie jest, sama znam jedną może dwie osoby, które się tak nazywają.

Innych imion nie posiadam.

[Moniazgwiazdka]

[powidlo]

Moniazgwiazdka, może coś jest w tym Adamie bo my też od razu Adama zaakceptowaliśmy, a Nalin dopiero kilka dni przez porodem w zasadzie.

Jeszcze dodam do tej tendencji nadawania zagranicznych imion. Tak szczerze? Nie znam żadnej, ale to żadnej Jessiki. Jednego Bryana, ma 9 lat. A tak poza tym, to Polacy nadają imiona...polskie. Jeśli chcą dostosować imię do kraju,'to wybierajà albo proste albo robią modyfikacje typu 'Conrad', 'David', 'Claudia', 'Cornelia', etc. Także jeśli chodzi o moje doświadczenia, to krzyk o tę tendencję jest nieco nadmuchany.
Nie wiem jak jest w Anglii, Norwegii a może w samej Polsce, ale radzę zaobserwować bo może się zdarzyć że człowiek tą tendencją żyje, a ona już dawno umarła

[Miguela]

Michalina

Kilka tygodni temu natknęłam się na ranking najczęściej nadawanych imion w poprzednim roku i, jak wielkie było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że Michalina znajduje się w pierwszej dwudziestce! Nie powiedziałabym, że jest to imię popularne, choć w dość bliskim mi otoczeniu moich imienniczek mam kilka (jedna nawet z takim samym nazwiskiem). Zdarzyło mi się jednak raz spotkać Michalinę, która do mnie podeszła i powiedziała, że nigdy wcześniej nie spotkała nikogo, kto miałby na imię tak samo jak ona.

Imię pochodzenia hebrajskiego, żeński odpowiednik imienia Michał. Imieniny obchodzę 29 września (piszę, bo nikt oprócz mamy, babci i sióstr nigdy o tym nie pamięta).

Cytat:

Kobieta nosząca to imię prezentuje dość nietypowy zestaw cech, co powoduje, że jest prawdziwą zagadką dla swojego otoczenia, którą można rozgryzać nieraz nawet przez całe życie, a i tak nie zgłębi się do końca jej złożonej osobowości. Sama także dobrze nie wie, jaka do końca jest, gdyż bardzo mocno podlega zmieniającym się okolicznościom otoczenia, a często miewa nastroje, których niczym nie można wyjaśnić i sama nie wie, skąd się u niej bierze takie dziwne samopoczucie. Jest pewna siebie, dość nawet zarozumiała i uchodzi za nieprzystępną, choć tak naprawdę ma mnóstwo znajomych i niemal każdy, kto ją zna, darzy ją sympatią. Jeśli jednak ktoś będzie chciał się do niej zbliżyć, a ona nie będzie wykazywać takiej chęci, na pewno zostanie zmrożony jej obojętnością i to tak skutecznie, że na zawsze odechce mu się do niej zbliżać. Nie można o niej powiedzieć, by błyszczała inteligencją, ale zazwyczaj udaje jej się zdobyć wysokie wykształcenie i umie robić użytek z posiadanej wiedzy – często zajmuje wysokie stanowisko, z którym wiążą się doskonałe zarobki. Jeśli ma zły nastrój, zachowuje się nieprzyjemnie i nie zważa na to, do kogo zwraca się w sposób niekulturalny. Z tego powodu często może napytać sobie biedy, ale oczywiście nie jest to dla niej dostateczną motywacją do zmiany swego postępowania. Jej znajomi wiedzą, że kiedy jest zła albo coś jej się nie powiedzie, lepiej zejść jej z drogi, bo na pewno nikt się z nią w takim stanie nie dogada, a jedynie można się pokłócić.

Ze znalezionego w sieci opisu usunęłam fragmenty, które mnie nie dotyczą (matka, żona - forever alone, apodyktyczna szefowa) i takie, które do mnie nie pasowały. Powyższy opis to praktycznie moja indywidualna charakterystyka. Ten fragment o inteligencji również pasuje, bo przecież nikt inteligentny nie decyduje się studiować matematyki.

Imię wymyśliła dla mnie siostra, choć nie wiem dlaczego akurat takie przyszło jej do głowy. Kiedyś go nie lubiłam i, jako dziecko wychowane na telenowelach meksykańskich, chciałam mieć na imię Esmeralda albo Christina. Pogodziłam się z nim jednak wraz z upływem czasu, teraz lubię je bardzo i uważam, że do mnie pasuje (patrz --> opis wyżej). Z resztą, nawet mój nick mówi, że się go nie wstydzę. Prawdą jednak jest, że dużo ludzi ma problem z jego zapamiętaniem. Potrafią kilkakrotnie prosić mnie, abym się przedstawiła (choć to świadczy jedynie o ich ignorancji) albo nadawać mi inne jak np. Marcelina. Dodatkowo, tylko nieliczni zwracają się do mnie pełnym imieniem. W domu jestem Miśką, wśród rodziny i znajomych - Misią (bo zawsze mała = najmłodsza) i był taki okres, kiedy nie reagowałam na pełne imię.

Pora na odpowiedniki:
Miguela (hiszp.)
Michala, Michaela (czes., słowac.)
Miha, Mihala, Mihajla, Mihalina, Mihela (połud.-słow.)
Michaëla (łac.)
Micheline, Michelle, Michele (fr.)
Michaela, Micheline (niem.)
Micaela, Michela, Michelina (wł.)
Mihalina, Mihajlina (ros.)
Michaela, Michaeline, Michelina, Michele (ang.)

Imię z bierzmowania: Wiktoria, po prababci. Nigdy nie przywiązywałam do niego wielkiego znaczenia, jednak teraz po przeczytaniu opisu stwierdzam, że niesie ze sobą wiele cech, do których warto dążyć.

Cytat:

Co sądzicie o tendencji do nadawania dzieciom imion zagranicznych?

Nie mam nic przeciwko w dwóch przypadkach: kiedy dziecko nie mieszka w Polsce czy też ma podwójne obywatelstwo z uwagi na rodziców oraz wtedy, kiedy nie jest na siłę spolszczone. Była mowa o Brianie, ale wyobraźcie sobie, że ktoś może mieć na imię Brajan. Przez "j". Grr.

[Indya]

[powidlo]

Indya, dziękuję :)